βαστάγι

και βαστάι, το (Μ βαστάγιν)

1. σκοινί ή αλυσίδα από την οποία κρέμεται το καντήλι

2. σκοινί με το οποίο δένεται και εξαρτάται, κρέμεται κάτι

νεοελλ.

1. ο κρίκος από τον οποίο κρέμεται το κουδούνι από το περιλαίμιο του ζώου

2. ο τοίχος γύρω από το αλώνι

3. φράχτης

4. ο μίσχος των καρπών και των φύλλων.

[ΕΤΥΜΟΛ. Το νεοελλ. βαστάγι < μσν. βαστάγιν, υποκορ. του μτγν. βασταγή].